انواع پیچ براساس ظاهر
انواع پیچ براساس ظاهر
پیچ های خودکار: پیچ های خودکار نوعی از پیچ هستند که برای ثایت شدن در قطعه مورد اتصال نیازی به مهره ندارد و درون کار فرو می رود و نوک آن معمولا مانند میخ تیز است، در مواردی می تواند قطعه را سوراخ کند. مانند پیچ سر مته ای و پیچ چوب.
پیچ های غیر خودکار: این نوع پیچ‌ها برای ثابت شدن نیاز به مهره دارند یا قطعه ای که مانند مهره باشد و بتواند کار مهره را انجام دهد, معروفترین آن را می توان پیچ شش گوش را ذکر کرد همچنین پیچ اتاقی، پیچ جوشی، پیچ استوانه، پیچ آلن و استاد بولت و
پوشش های مختلف پیج
پوشش: همانگونه که در گذشته توضیح دادیم برای استفاده از پیچ و مهره های آهنی و فولادی در محیط های مرطوب و صنایع دریایی از پوشش های مختلف استفاده می شود که به اختصار هر کدام را توضیح می‌دهیم.
فسفات و کرومات: این پوشش‌ها که پوششهای تبدیلی نامیده میشوند، پوشش‌هایی هستند که از خود فلز ایجاد میشوند. فسفات‌ها و کرومات‌ها نامحلول‌اند.
با استفاده از محلول‌های معینی مثل اسید سولفوریک با مقدار معینی از نمک‌های فسفات ، قسمت سطحی قطعات فلزی را تبدیل به فسفات یا کرومات آن فلز میکنند. در نتیجه، به سطح قطعه فلز چسبیده و بعنوان پوششهای محافظ در محیط‌های خنثی میتوانند کارایی داشته باشند. این پوشش‌ها بیشتر به این دلیل فراهم میشوند که از روی آنها بتوان پوششهای رنگ را بر روی قطعات فلزی بکار برد. پس پوششهای فسفاتی ، کروماتی ، بعنوان آستر نیز در قطعات صنعتی میتوانند عمل کنند؛ چرا که وجود این پوشش ، ارتباط رنگ با قطعه را محکم‌تر می‌‌سازد. رنگ کم و بیش دارای تخلخل است و اگر خوب فراهم نشود، نمی‌‌تواند از خوردگی جلوگیری کند.
اکسید فلزات: اکسید برخی فلزات بر روی خود فلزات ، از خوردگی جلوگیری میکند. به‌عنوان مثال، میتوان تحت عوامل کنترل شده، لایه‌ای از اکسید آلومینیوم بر روی آلومینیوم نشاند. اکسید آلومینیوم رنگ خوبی دارد و اکسید آن به سطح فلز می‌‌چسبد و باعث میشود که اتمسفر به آن اثر نکرده و مقاومت خوبی در مقابل خوردگی داشته باشد. همچنین اکسید آلومینیوم رنگ‌پذیر است و میتوان با الکترولیز و غوطه‌وری، آن را رنگ کرد. اکسید آلومینیوم دارای تخلخل و حفره‌های شش وجهی است که با الکترولیز، رنگ در این حفره‌ها قرار میگیرد.
گالوانیزه گرم مذابی (HotDipGalvanaized): روی فلزی است به رنگ سفید متمایل به آبی٬ بالاتراز ۱۰۰ درجه سانتیگراد شکننده٬ مابین۱۰۰ الی ۲۰۰ درجه سانتیگراد نرم٬ قابل انحنا و انبساط است و میتوان به صورت ورق نازک درآورد، بالای ۲۰۰ درجه سانتیگراد دوباره شکننده میشود. خاصیت تکنیکی خیلی مهم روی حفاظت خیلی خوب پوششهای آن در مقابل خوردگی است.
این خاصیت ترجیحا بواسطه تشکیل لایه یکنواخت و چسبنده اتمسفر ایجاد میشود و عموما شامل اکسید و هیدروکسید کربنات روی و گاهی نیز سولفات و کلرید روی میباشد. این روش گالوانیزه کردن بوسیله غوطه‌ور نمودن فلز در حمام روی مذاب در دمای ۴۲۰-۴۵۰ C انجام میشود و پس از خارج نمودن نمونه از حمام، روی نخست با اکسیژن و سپس با کربن واکنش داده و لایه مقاوم به‌خوردگی (ZnCo3) را ایجاد میکند.
این روش برای جلوگیری از زنگ زدگی استفاده میشود. این نوع گالوانیزه باعث پیوند روی و آهن میشود و این پوشش قابلیت پذیرش جوش دارد و برای کار در دمای بالا (تا ۲۰۰C ) مناسب است. گاهی به حمام روی سرب افزوده میشود که هدف از این کار افزایش سیالیت روی است. این امر باعث کاهش مصرف روی و قابل بازیافت بودن سرباره میشود.
گالوانیزه الکتریکی (سفید،زرد، هفت رنگ و سبز) (zinc plated): در این روش ترسیب گالوانیک یک فلز بر پایه واکنشهای الکتروشیمیایی صورت میگیرد. هنگام الکترولیز در سطح محدود الکترود/الکترولیت در نتیجه واکنشهای الکتروشیمیایی الکترون‌ها یا دریافت میشوند (احیا) و یا واگذار میشوند (اکسیداسیون). برای اینکه واکنش‌ها در جهت واحد مورد نظر ادمه یابند لازم است.
به‌طور مداوم از منبع جریان خارجی استفاده شود. واکنشهای مشخص در آند و کاتد همچنین در الکترولیت همیشه به صورت همزمان صورت می‌گیرند. محلول الکترولیت باید شامل یونهای فلز رسوب‌کننده باشد و چون یونهای فلزها دارای بار مثبت است به علت جذب بارهای مخالف تمایل به حرکت در جهت الکترود یا قطبی که دارای الکترون اضافی میباشد (قطب منفی یا کاتد) را دارند. قطب مخالف که کمبود الکترون دارد قطب مثبت یا آند نامیده میشود.
