پيچ تي
اولين اتفاق توسط برادران وايت (ژاب و ويليام) در استافورد شاير بريتانيا رخ داد. كه در ۱۷۶۰ دستگاهي را كه امروزه ممكن است ما آن را به عنوان دستگاه توليد پيچ اوليه و ابتدايي بشناسيم، به ثبت رساندند. اين دستگاه براي تبديل پيچ‌هاي هرز به پيچ‌هاي مطلوب استفاده مي‌شد و شيار آن توسط يك سوهان چرخنده، زماني كه محور اصلي ساكن بود بريده مي‌شد. اما تا سال ۱۷۷۶ برادران وايت موفق به راه‌اندازي كارخانه پيچ چوب نشدند. تجارت آن‌ها با شكست مواجه شد اما مالكان جديد به آن رونق بخشيدند و در سال ۱۷۸۰، آن‌ها روزانه ۱۶۰۰۰ پيچ در روز تنها توسط ۳۰ كارگر، توليد مي‌كردند. نوعي از توليد صنعتي با خروجي زياد كه امروزه به توليد مدرن شهرت دارد ولي در زمان خود يك انقلاب محسوب مي‌شد. در سال ۱۷۷۷ ابزار ساز انگليسي جسي رامزدرن در حال كار براي حل مشكل بريدن پيچ، اولين دستگاه تراشكاري پيچ را به صورت موفقيت آميزي اختراع كرد. مهندس انگليسي به نام هنري مادسلاي (۱۸۳۱-۱۷۷۱) با توسعه دستگاه تراشكاري پيچ خود در بين سال‌هاي (۱۸۰۰-۱۷۹۷) به شهرت رسيد كه شامل سه جزء اساسي پيچ سربي، بخش تنظيم برش و سيستم زنجيري چرخ دنده بود كه همگي به نحوي مناسب براي ماشين‌هاي صنعتي مورد استفاده قرار گرفتند. او توانست بين اختراع برادران وايت و رامزدرن نوعي يكپارچگي كه براي توليد پيچ چوب به كار مي‌رفتند بوجود آورد. اين تصور كه جيمز ناسميث آنچه را كه مادسلاي اختراع كرده بود همگاني كرده است اشتباه است. اگرچه دستگاه تراشكاري وي به محبوبيت آن كمك كرده است.

اين پيشرفت‌ها در بين سال‌هاي ۱۸۰۰-۱۷۶۰ توسط برادران وايت و مادسلاي به موضوعي قابل بحث در بين صنعتگران بزرگ به دليل افزايش قابل توجه اتصالات پيچي تبديل شد. يكسان‌سازي شكل‌هاي پيچ تقريبا بلافاصله شروع شد اما به سرعت تكميل نشد. پيشرفت‌هاي بعدي براي توليد انبوه در طول قرن ۱۹ با كاهش قيمت اين پيچ‌ها ادامه يافت. بطوريكه با گسترش و توسعه دستگاه تراشكاري در سال ۱۸۴۰ و دستگاههاي اتوماتيك پيچ در سال ۱۸۷۰ به طرز قابل توجهي از هزينه توليد اتصالات پيچي توسط ماشين‌هاي توليد اتوماتيك كاسته شد. در طول قرن ۱۹متداول‌ترين شكلهاي سرپيچ (مدل پيچ‌هاي نوك تيز) پيچ‌هاي چاك دار، مربعي و شش گوش بودند. تراشيدن اين مدل‌ها راحت و به اندازه كافي نيز كاربري داشتند. رابينسكي اختراعات زيادي در رابطه با پيچ‌هاي نوك تيز انجام داد اما بدليل مشكلات و هزينه بالا در آن زمان به ثبت نرسيد. در ۱۹۰۸ رابرتسون كانادايي، اولين كسي بود كه پيچ آلني را با طراحي درست و عملكرد واقعي با قالب گيري فلز سرد به اندازه مناسب بجاي اينكه با قيچي بريده شود يا در جاهاي ناخواسته قرار بگيرد توليد كرد (با ابعاد و زواياي تيزتر و باريك‌تر) كه سرش به آساني اما دقيق كوبيده مي‌شد. در سال ۱۹۱۱ پيچ شش گوش توليد شد. در اوايل سال ۱۹۳۰ پيچ چهارسو خور (Phillips-head) توسط هنري فيليپ اختراع شد. استاندارد