تاريخچه پيچ و مهره
تاريخچه پيچ و مهره
در حالي كه فرضيه‌هاي جديد، پيچ ارشميدس (كه نوعي پمپ براي انتقال آب و به شكل پيچ بوده) را به سِناخِريب يا سن‌ناشريب (۷۴۵ – ۶۸۱ پيش از ميلاد)، پادشاه آشور نسبت مي‌دهند، يافته‌هاي باستان‌شناسي و شواهد تصويري تنها در دوره هلني ۱پديدار مي‌شوند و نظرات متداول هم بر يوناني بودن اختراع مذكور تاكيد دارد و احتمالاً مربوط به قرن سوم قبل از ميلاد و توسط ارشميدس مي‌باشد. اگرچه آن مستندات شبيه يك پيچ است اما در معناي معمول كلمه يك پيچ نيست.
پيچ بعدها توسط رياضي‌دان يوناني آرشيتاس تارنتوم توصيف شد (۳۵۰-۴۲۸ قبل از ميلاد). تا قرن اول قبل از ميلاد، پيچ‌هاي چوبي عموما در مناطق مديترانه ايي براي صنايعي نظير روغن گيري و شراب سازي به كار مي‌رفت. از پيچ‌هاي فلزي به عنوان وسيله‌اي براي بستن اتصالات به دليل كمياب بودن كمتر در اروپاي قبل از قرن ۱۵ استفاده مي‌شد. رايبنسكي۲ اشاره مي‌كند كه پيچ‌هاي چرخشي در قرون وسطي وجود داشته‌اند، اگرچه احتمالا تا سال ۱۸۰۰ كاربرد گسترده ايي نداشته‌اند. انواع اتصالات (از جمله ميخ و خار، چفت و بست و زبانه‌ها و….) با شكلهاي متنوع خود، تا قبل از گسترش پيچ‌هاي چرخشي بيشتر در نجاري و آهنگري كاربرد داشته‌اند تا در ماشين آلات صنعتي. همچنين پيش از اواسط قرن ۱۹، چفت‌هايي با خار و پرچ، در كشتي سازي به كار مي‌رفتند. پيچ فلزي تا زماني كه ابزار ماشيني براي توليد انبوه تا پايان قرن ۱۸ گسترش نيافته بود، به عنوان بست كاربرد عمومي پيدا نكرده بود. اين پيشرفت در دهه ۱۷۶۰ و ۱۷۷۰ توسط دو رويداد جداگانه كه به سرعت با هم پيوند خوردند، شكوفا شد. اولين رويداد، توليد انبوه پيچ‌هاي چوب (به معناي پيچ‌هاي فلزي براي اتصال چوب) جهت امور تخصصي، تك منظوره و ماشين‌هاي توليد با ظرفيت بالا و كم هزينه بود و ديگري توليد پيچ در مدل‌هاي متنوع (با توجه به نياز روزانه در ماشين آلات صنعتي) بود.
پيچ تي
اولين اتفاق توسط برادران وايت (ژاب و ويليام) در استافورد شاير بريتانيا رخ داد. كه در ۱۷۶۰ دستگاهي را كه امروزه ممكن است ما آن را به عنوان دستگاه توليد پيچ اوليه و ابتدايي بشناسيم، به ثبت رساندند. اين دستگاه براي تبديل پيچ‌هاي هرز به پيچ‌هاي مطلوب استفاده مي‌شد و شيار آن توسط يك سوهان چرخنده، زماني كه محور اصلي ساكن بود بريده مي‌شد. اما تا سال ۱۷۷۶ برادران وايت موفق به راه‌اندازي كارخانه پيچ چوب نشدند. تجارت آن‌ها با شكست مواجه شد اما مالكان جديد به آن رونق بخشيدند و در سال ۱۷۸۰، آن‌ها روزانه ۱۶۰۰۰ پيچ در روز تنها توسط ۳۰ كارگر، توليد مي‌كردند. نوعي از توليد صنعتي با خروجي زياد كه امروزه به توليد مدرن شهرت دارد ولي در زمان خود يك انقلاب محسوب مي‌شد. در سال ۱۷۷۷ ابزار ساز انگليسي جسي رامزدرن در حال كار براي حل مشكل بريدن پيچ، اولين دستگاه تراشكاري پيچ را به صورت موفقيت آميزي اختراع كرد. مهندس انگليسي به نام هنري مادسلاي (۱۸۳۱-۱۷۷۱) با توسعه دستگاه تراشكاري پيچ خود در بين سال‌هاي (۱۸۰۰-۱۷۹۷) به شهرت رسيد كه شامل سه جزء اساسي پيچ سربي، بخش تنظيم برش و سيستم زنجيري چرخ دنده بود كه همگي به نحوي مناسب براي ماشين‌هاي صنعتي مورد استفاده قرار گرفتند. او توانست بين اختراع برادران وايت و رامزدرن نوعي يكپارچگي كه براي توليد پيچ چوب به كار مي‌رفتند بوجود آورد. اين تصور كه جيمز ناسميث آنچه را كه مادسلاي اختراع كرده بود همگاني كرده است اشتباه است. اگرچه دستگاه تراشكاري وي به محبوبيت آن كمك كرده است.
اين پيشرفت‌ها در بين سال‌هاي ۱۸۰۰-۱۷۶۰ توسط برادران وايت و مادسلاي به موضوعي قابل بحث در بين صنعتگران بزرگ به دليل افزايش قابل توجه اتصالات پيچي تبديل شد. يكسان‌سازي شكلهاي پيچ تقريبا بلافاصله شروع شد اما به سرعت تكميل نشد. پيشرفت‌هاي بعدي براي توليد انبوه در طول قرن ۱۹ با كاهش قيمت اين پيچ‌ها ادامه يافت. بطوريكه با گسترش و توسعه دستگاه تراشكاري در سال ۱۸۴۰ و دستگاههاي اتوماتيك پيچ در سال ۱۸۷۰ به طرز قابل توجهي از هزينه توليد اتصالات پيچي توسط ماشين‌هاي توليد اتوماتيك كاسته شد. در طول قرن ۱۹متداول‌ترين شكلهاي سرپيچ (مدل پيچ‌هاي نوك تيز) پيچ‌هاي چاك دار، مربعي و شش گوش بودند. تراشيدن اين مدل‌ها راحت و به اندازه كافي نيز كاربري داشتند. رابينسكي اختراعات زيادي در رابطه با پيچ‌هاي نوك تيز انجام داد اما بدليل مشكلات و هزينه بالا در آن زمان به ثبت نرسيد. در ۱۹۰۸ رابرتسون كانادايي، اولين كسي بود كه پيچ آلني را با طراحي درست و عملكرد واقعي با قالب گيري فلز سرد به اندازه مناسب بجاي اينكه با قيچي بريده شود يا در جاهاي ناخواسته قرار بگيرد توليد كرد (با ابعاد و زواياي تيزتر و باريك‌تر) كه سرش به آساني اما دقيق كوبيده مي‌شد. در سال ۱۹۱۱ پيچ شش گوش توليد شد. در اوايل سال ۱۹۳۰ پيچ چهارسو خور (Phillips-head) توسط هنري فيليپ اختراع شد. استانداردISO توليد پيچ در اواخر سال ۱۹۴۰ براي بهبود فرم‌هاي توليد پيچ طراحي شد. همچنين در پايان لازم به ذكر است كه يكي از پيشرفت‌هاي فني قابل توجه كه منجر به انقلاب صنعتي در اواخر قرن نوزدهم گرديد استفاده از پيچ‌هاي مناسب براي كنترل و حفظ تعادل اجسام بجاي چفت و بست كردن و اتصالات غير اصولي بود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.