تاريخچه انواع پيچ و مهره
تاريخچه انواع پيچ و مهره
در حالي كه فرضيه‌هاي جديد، پيچ ارشميدس (كه نوعي پمپ براي انتقال آب
و به شكل پيچ بوده) را به سِناخِريب يا سن‌ناشريب (۷۴۵ – ۶۸۱ پيش از ميلاد)،
پادشاه آشور نسبت مي‌دهند، يافته‌هاي باستان‌شناسي و شواهد تصويري تنها
در دوره هلني ۱پديدار مي‌شوند و نظرات متداول هم بر يوناني بودن اختراع مذكور تاكيد دارد
و احتمالاً مربوط به قرن سوم قبل از ميلاد و توسط ارشميدس مي‌باشد.
اگرچه آن مستندات شبيه يك پيچ است اما در معناي معمول كلمه يك پيچ نيست.
پيچ بعدها توسط رياضي‌دان يوناني آرشيتاس تارنتوم توصيف شد
(۳۵۰-۴۲۸ قبل از ميلاد). تا قرن اول قبل از ميلاد، پيچ‌هاي چوبي عموما
در مناطق مديترانه ايي براي صنايعي نظير روغن گيري و شراب سازي به كار مي‌رفت.
از پيچ‌هاي فلزي به عنوان وسيله‌اي براي بستن اتصالات به دليل كمياب
بودن كمتر در اروپاي قبل از قرن ۱۵ استفاده مي‌شد. رايبنسكي۲ اشاره مي‌كند
كه پيچ‌هاي چرخشي در قرون وسطي وجود داشته‌اند، اگرچه احتمالا تا سال ۱۸۰۰ كاربرد
گسترده ايي نداشته‌اند. انواع اتصالات (از جمله ميخ و خار، چفت و بست و زبانه‌ها و….)
با شكل‌هاي متنوع خود، تا قبل از گسترش پيچ‌هاي چرخشي بيشتر
در نجاري و آهنگري كاربرد داشته‌اند تا در ماشين آلات صنعتي. همچنين پيش
از اواسط قرن ۱۹، چفت‌هايي با خار و پرچ، در كشتي سازي به كار مي‌رفتند.
پيچ فلزي تا زماني كه ابزار ماشيني براي توليد انبوه تا پايان قرن ۱۸ گسترش نيافته بود،
به عنوان بست كاربرد عمومي پيدا نكرده بود. اين پيشرفت
در دهه ۱۷۶۰ و ۱۷۷۰ توسط دو رويداد جداگانه كه به سرعت با هم پيوند خوردند، شكوفا شد.
اولين رويداد، توليد انبوه پيچ‌هاي چوب (به معناي پيچ‌هاي فلزي براي اتصال چوب)
جهت امور تخصصي، تك منظوره و ماشين‌هاي توليد با ظرفيت بالا و كم هزينه بود
و ديگري توليد پيچ در مدل‌هاي متنوع (با توجه به نياز روزانه در ماشين آلات صنعتي) بود.