فناوري نانو و پيچ و مهره

فناوري نانو و پيچ و مهره
سازه هاي بلند نياز به اتصالات با استحكام بالا دارند كه اين موضوع به نوبه خود نياز به پيچ و مهره هاي مستحكم را ضروري مي كند.

سازه هاي بلند نياز به اتصالات با استحكام بالا دارند كه اين موضوع به نوبه خود نياز به پيچ و مهره هاي مستحكم را ضروري مي كند. مقدار استحكام بالاي پيچ و مهره ها معمولا از طريق كوئنچ ( سرد كردن ) و تمپر (بازپخت) تحقق مي يابد. ريزساختار اين گونه محصولات شامل مارتنزيت ( ساختاري سخت از فولاد) تمپر شده است. هنگامي كه استحكام كششي فولاد شامل مارتنزيت تمپر شده از MPa1200 بيشتر شود، حتي وجود مقدار كمي هيدروژن باعث ترد شدن مرز دانه ها شده و در نتيجه منجر به شكست مواد فولادي در حال استفاده مي شود. اين پديده كه معروف به شكست همراه با تاخير است، مانع افزايش استحكام بيشتر پيچ و مهره هاي فلزي مي شود. بالاترين مقدار استحكام آن ها در محدوده ي 1000 تا 1200 مگاپاسگال مي باشد. تحقيقات بر روي نانو ذرات واناديم و موليبدن نشان داده است كه اين مواد مي توانند شكست تاخيري را در پيچ و مهره ها بهبود بخشند. در واقع نانوذرات با كاهش اثر تردي هيدروژني و بهبود ريزساختار فولاد با كاهش فاز سمنتيت بين دانه اي باعث افزايش استحكام پيچ و مهره ها مي شوند [7].
بحث و نتيجه گيري:
استفاده از فناوري نانو در سازه هايي مانند پل ها و برج ها باعث افزايش خواص مكانيكي اين سازه ها شده است. استفاده از نانوذرات مس در ساخت فولاد باعث افزايش استحكام و نقطه ذوب آن مي گردد. همچنين اين نوع فولادها قابليت انعطاف پذيري بيشتر و درخشش قابل توجه اي دارند. از فولادهاي حاوي نانوذرات مس در ساخت پل ها استفاده ي بسيار زيادي مي شود زيرا اين نوع فولاد مقاومت به خوردگي قابل ملاحظه اي دارد. اشاره به اين نكته ضروري است كه نانوذرات در فولادها باعث افزايش نسبت استحكام به وزن مي شوند. استفاده از فناوري نانوفلزات در ساختمان سازي باعث توليد كامپوزيت هاي سبك تر و مقاوم تر ساختماني شده است. همچنين توليد نانوپوشش هايي كه نياز به نگهداري و تعميير كمتري دارند. اضافه نمودن نانوذراتي مانند موليبدن و واناديم به پيچ و مهره هاي فولادي باعث افزايش استحكام اين تجهيزات شده است